ความโง่ระดับนี้ เรียกได้ว่าเกิดจาก ความหลงลืม ไม่รอบคอบ ขาดสติ ที่จริงก็เป็นความโง่ที่ให้อภัย(ตัวเอง)ได้ แต่บางทีถ้ามันบ่อยเกินไป รู้แต่ไม่เคยนำมาใช้ รู้แต่ไม่ทำ หรือรู้แต่ยังทำ ก็คงบอกตัวเองได้เช่นกันว่า “โง่มากไปแล้ว”

โง่ระดับ 3 “งมงาย”

เคยกล่าวหลายครั้งว่า “ความเชื่อ เป็นเรื่องที่น่ากลัว” ซึ่งในมุมหนึ่งการไม่มีความเชื่อเลยก็น่ากลัว เพราะมันไม่มีทางผลักดันให้ไปทำในสิ่งที่ดี สิ่งที่ควรสำเร็จ เช่นกัน หากสรุปแล้ว ความเชื่อ เป็นเหมือนดาบสองคม(ที่คมมาก) ขึ้นอยู่กับจะถูกใช้ไปในด้านใด

ทำไมมันโง่ได้ขนาดนั้น?

เมื่อความเข้าใจผิด ความรู้น้อย หรือความเชื่อใดก็ตามที่ส่งผลไม่ดีต่อใครคนหนึ่งจนถลำลึก ขนาดคนรอบข้างตำหนิ หรือสงสัยว่า “ทำไมมันโง่ได้ขนาดนั้น?” เวลาเช่นนี้ บางทีคำว่า “โง่” ดูรุนแรงไปเลย ถ้ามองในด้านที่ว่า เขาแค่ “หลงเชื่อ” ไปแล้ว และไม่ว่าจะเป็นเรื่องใด ส่วนใหญ่เจ้าตัวก็พอ “รู้” ไม่ใช่ไม่รู้ถึงข้อเสียที่เกิดขึ้น เพียงแต่ปัจจัยสำคัญที่ทำให้ความเชื่อนั้นอยู่ในระดับงมงายนั่นเพียงเพราะ “ความหวัง” ในด้านดี ที่ยังมีอยู่ และเชื่อว่าเราต่างเคยเป็น

จนจุดหนึ่งเมื่อความสูญเสียเกิดขึ้นมากจนเกินทนรับ หรือหมดความหวังต่อสิ่งที่เชื่อนั้นเมื่อใด เราจึงก้าวพ้นความโง่นั้นได้ หรือที่เรียกว่า “หูตาสว่าง” ขึ้นแล้วนั่นเอง ซึ่งมันก็ขึ้นอยู่กับว่า พร้อมจะเสียแค่ไหน หรือมีความหวังมากเท่าใด มันก็เป็นเครื่องซื้อเวลาให้เชื่อในสิ่งนั้นได้นานยิ่งขึ้นwww.1ufabet.com