เรามักแสดงออกไป ในสิ่งที่ ที่จริงเราไม่ต้องการ

www.1ufabet.com แต่ในสถานการณ์ที่ละเอียดอ่อนกว่าของห้วงอารมณ์ เช่น ถ้าความต้องการของเราคือ “อยากให้แฟนกลับบ้านเร็ว” แต่ในวันที่เขากลับบ้านช้า สิ่งที่เราทำคือ จินตนาการไปทางเลวร้าย, โทรไปประชดประชัน หรือ ตั้งตารอดูว่าเขาจะกลับมาตอนไหนบนความคิดที่กำลังอคติ แล้ว งอน เงียบไม่พอใจใส่ เหล่านี้คิดว่าผลลัพธ์ที่ได้คืออะไร?

หากเราระลึกได้ก่อนแล้วตอบคำถามตัวเองว่า ต้องการอะไร? ซึ่งคำตอบคือ อยากให้แฟนกลับบ้านเร็ว ก็แค่โทรไปบอกเขาว่า “อยากให้กลับบ้านเร็วหน่อย” จะด้วยเป็นห่วง คิดถึง แม้กระทั่งไม่สบายใจเรื่องอะไร ก็พูดไปดี ๆ ตรง ๆ ตามที่ในใจต้องการจริง ๆ เช่นนี้ คิดว่าผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร แม้ผลจะออกมาไม่ดีนัก แต่อย่างน้อยก็ไม่ใช่เราที่ผิด หรือเทียบกับวิธีแบบแรกยังไงก็ดีกว่ากันแน่นอน

ยังมีหลายภาวะอารมณ์ที่เกิดจากแรงขับบางประการภายในใจ เช่น การที่เราพยายาม ทำเสียงดัง, พยายามไปงานสาย, แต่งตัวให้แปลกไป, หรือแสดงออกทางโลกออนไลน์บางอย่าง เช่น เปลี่ยนรูปเป็นสีดำ เขียนข้อความเสียดสีลอย ๆ เหล่านี้ส่วนใหญ่เราล้วนต้องการบางอย่างจากการแสดงออกนั้น ไม่ว่าจะเป็นการเรียกร้องให้คนสนใจ การพยายามทำให้ใครสักคนเข้าใจ หรือรับรู้บางอย่าง สิ่งเหล่านี้หากถามตัวเองจริง ๆ อีกครั้งกับคำถามที่ว่า “ต้องการอะไร?” เราย่อมรู้ว่ามีวิธีที่ง่ายกว่า และดีกว่า เช่น เพียงแค่ไปคุยกับใครสักคนตรง ๆ ในเรื่องที่คับข้องใจ อยากให้เขาสนใจ หรืออยากให้ใครช่วยเหลือ มากกว่าแสดงออกไปมากมายแล้วไม่เคยได้สิ่งที่ต้องการจริง ๆ กลับมาเลย รวมแล้วก็เพียงเพราะ เราไม่ได้ถามตัวเองก่อนว่า จริง ๆ ต้องการอะไร? เราจึงมักแสดงออกไป ในสิ่งที่ ที่จริงเราไม่ได้ต้องการ…

อีกภาวะอารมณ์ ก็อย่างเช่น การเห็นสิ่งของชิ้นหนึ่งถูกใจแล้วอยากได้ หากเราหยุดถามตัวเองสักนิด สมมติว่าเป็นกระเป๋า แล้วคิดได้ก่อนว่า “ต้องการอะไรกันแน่จากกระเป๋าใบนั้น” บางทีจะได้ทบทวนว่า กระเป๋ามีเพื่อใช้ แทนที่เราจะสนใจใบที่เห็น เราอาจระลึกได้ว่า เรายังมีอีกหลายใบที่เก็บอยู่ แล้วเราก็เคยชอบเหมือนที่เป็นอยู่ตอนนี้ แล้วถ้าเผลอไปซื้อมา มันก็จะเป็นอีกใบที่ซื้อมาเก็บแล้วก็เลิกชอบ

แต่ถ้าถามตัวเองแล้วพบว่า ก็กระเป๋ามีอยู่ใบเดียวและเก่ามากแล้ว การตัดสินใจซื้อก็ถือว่าเกิดประโยชน์

เรื่องของห้วงอารมณ์นี้ บางคนอาจไตร่ตรองมองเห็นว่า มันก็คือ โทสะ กิเลส ตัณหา อาวรณ์ ต่าง ๆ ซึ่งมันก็ใช่ แต่มันอาจไม่ต้องไประลึกกันขนาดนั้น ดังที่บอก เ